We kregen de opmerking dat de link in de mail van dinsdag niet goed werkte, vandaar een nieuwe poging. Morgen komt een nieuw verhaal.

Zaterdag 20-8

Vroeg uit de veren vandaag, we moeten immers wat slingers ophangen. Na de felicitaties voor de 2 feestvarkens en gevolgd door het ontbijt, lopen we de wijk uit richting hoofdweg. Daar worden we bij de daladalastop opgepikt door Thomas met het busje van de Future Stars Academy. Eigenlijk ook gewoon een daladala, maar dan geel

.

We wisten al dat er heel veel volwassenen in zo'n busje passen, met nagenoeg alleen kinderen wordt dat aantal nog eens ver overtroffen! We stappen in en na amper een meter rijden breekt de pleuris uit. Een zak met handelswaar van een marktvrouwtje dat ook op vervoer staat te wachten, is op de een of andere manier onder het voorwiel van het FSA-busje terecht gekomen. En dit maakt zij op een dermate luide manier kenbaar dat zich in een mum van tijd een menigte toeschouwers verzamelt waar een gemiddelde 1e klasse voetbalverenigingin Nederland jaloers op is. Van Thomas begrijpen we dat het vrouwtje een schadevergoeding van 5.000 Tanzaniaanse Shillings verlangt. We geven hem een briefje van 10.000 met de mededeling dat het goed is zo. Vrouwtje helemaal happy, Thomas happy en we kunnen vertrekken. Toch mooi dat je een jarenlange slepende juridische procedure kunt voorkomenmet omgerekend € 4,04. Na een ritje van 20 min hebben we Arusha achter ons gelaten en komen we aan op het sportcomplex van TGT. Hier verzamelen zich rond de 100 kinderen/jongerendie in verschillende leeftijdscategorieën gaan trainen. Dirkje sluit aan bij de meiden, Loek, Wieke en Ger bij de mamba's (de kleintjes). Eerst warming up, dan techniektraining en als laatste een partijtje.

Na 1,5 uur zit de training erop en gaan we weer richting de stad. Terug bij mama Mckrine komt de gisteren gekochte taart op tafel en vieren we met enkele medegasten de verjaardagen. De rest van de middag wordt lekker geluierd en tegen de avond pakken we de daladala naar de stad om lekker uit te gaan eten. We hebben daar eerder een Mexicaan gezien en besluiten te checken of ons vermoeden klopt. En het klopt, een uitstekende keuze, het was heerlijk! Als we weer buiten staan is het inmiddels donker. Er is ons aangeraden dan een taxi te nemen. Het exemplaar dat voor onze neus stopt, wil ons uiteindelijk na enig gesteggel (much traffic, roadworks, weekend, blabla) voor 50% van de voorgestelde prijs wel terug brengen. Moe en voldaan rollen we ons bedje in.

Zondag 21-8

Het is zondag, dat is overduidelijk. Ik kan mij de term 'zondagse kleren' nog wel herinneren, maar daar/die doen we al decennia niet meer aan. Hier daarentegen is het uitermate actueel; iedere local loopt er op zijn paasbest bij, mannen in pak, dames in kleurrijke jurken. En meneer pastoor gaat helemaal los. Vanaf 's ochtends 5:00 tot laat in de middag gaat het, met af en toe een pauze, aan een stuk door. Tenminste, als we onze huisgenoten mogen geloven. Na 4 dagen van werk is ons weekend aangebroken en hebben wij daarom nagenoeg de hele dag doorgebracht bij en in de pool van het Mount Meru hotel. Lekker!

Maandag 22-8

Vandaag staat een tripje naar Lake Duluti op het programma. Gids Adam haalt ons op en we gaan inmiddels geroutineerd met de daladala de stad uit. Tja, een daladala, wat zal ik er van zeggen. Het zijn aftandse busjes met zoveel mogelijk bankjes erin. Ze worden bemand door een driver en een conductor. De laatst genoemde bediend de schuifdeur, int het geld en hangt gedurende het rijden al speurend naar nog meer klanten half uit het raam.

En het zijn vaak geen rekenwonders. Regelmatig als we voor zes willen afrekenen, begint het gepuzzel. Vandaag bleek het nog gecompliceerder dan we dachten. We willen ook voor Adam afrekenen, dus volgens ons 7x400 = 2.800 shillings. Ger geeft 3.000 en kijkt de conductor verwachtingsvol aan. Hij grijnst wat terug. Ger vraagt naar het wisselgeld. Hij kijkt vol onbegrip. Adam fluistert dat een rit buiten de stad geen 400 maar 500 pp kost. Oke, volgens hem is 7x500 dus 3.000. Well, so be it, scheelt €0,20

. Maar goed, terug naar Lake Duluti. Dit is een kratermeer op 15 minuten rijden afstand met de de daladala vanaf de homestay. Na een rondwandeling van ruim een uur, waar we apen in de bomen, varanen (grote hagedis van zo'n 1,5 a 2 meter), reuzenmieren en verschillende vogelsoorten hebben gezien gingen we met de daladala terug richting stad om te lunchen.

We aten chipsi mayai, dit is een omelet met friet erin ingebakken. Typisch tanziaans gerecht en ook lekker, vooral vanwege de friet die erin zit. 's Middags gingen we naar de art galery met veel mooie schilderijen van het Tanzaniaanse landschap met wilde dieren of met Masai. Fleur, Dirkje, Wieke en ja zelfs Loek

hebben hier hun eigen schilderij gemaakt (met hulp van de kunstenaar).

Dinsdag 23-8

's Morgens eerst met Emma een aantal projecten bezocht waar Fleur zou kunnen gaan werken. In eerste instantie was het plan dat ze naar Tumaini school/weeshuis gaan maar omdat hier vanaf september geen andere vrijwilligers zijn (en dat is voor Fleur niet gezellig) bekijken we de andere mogelijkheden. Op elke school, weeshuis, kinderopvang in enrondom Arusha is extra hulp volop gewenst. Dus ze kan kiezen wat ze wil! We zagen meteen hoe ze hier eindexamen deden.Ook in de sporthal, maar dan in de openlucht.

's Middags gaan we met Thomas toch weer naar de Suye school om te helpen met sport en spel. Vrijdag dachten we dat het de laatste dag zou zijn op deze school maar we gaan toch nog 2 dagen deze week (dinsdag en donderdag) met Thomas op pad. Wat ons betreft prima want op deze school zijn zoveel kinderen en die vinden het allemaal ook zo leuk om te sporten en spellen te doen! Deze middag ook extra hulp van Tamaar en Dorien, 2 Nederlandse meiden die ook bij ons op de homestay verblijven. Weer volop blije en lachende gezichten, vooral als de ballen en het springtouw tevoorschijn komen. Als afsluiting nog dierengeluiden met z'n allen geïmiteerd, hilarisch!!