De laatste dagen als vrijwilligers

Woensdag 24-8

Vandaag komt Emma (onze contactpersoon in Arusha) ons ophalen. Emma komt uit Friesland,maar woont het grootste gedeelte van het jaar in Arusha. Volledig aangepast aan de plaatselijke rijstijl vervoert zij ons in haar jeep met ware doodsverachtingdoor de binnenstad. We dachten dat de verkeerschaos zoals we die 2 jaar geleden in Napels en de Amalfikust meemaakten niet meer overtroffen kon worden, echter vergelekenmet hier was dat allemaal maar kinderspel. Alles wat ook maar enigszins vlak is wordt gebruikt om overheen te rijden. Trouwens, ook alles wat niet vlak is. De meest slechte zandweg bij ons is een strakke rijbaan vergeleken met de wegen in de wijken van Arusha. Maar goed, Emma brengt ons naar een nieuwe school, de Meru Primary School.Geheel in tegenstelling tot de rijstijl parkeert ze de Jeep zo netjes mogelijk tegen de stoeprand. Ze vraag aan de bijrijder of de auto binnen de gele lijn staat. Een van de weinige handhavingen in het verkeer is het parkeerbeleid, legt ze uit. Als je met het wiel ook maar een centimeter over de lijn staat, hang je. En de mensen in de straat lappen je er gewoon bij! Maar geen nood, de Jeep staat mooi in het vak, dus we kunnen met een gerust hart richting school. Ook vandaag worden we vergezelddoor Tamar en Dorien. Daar aangekomen worden we welkom geheten door de directeur en krijgen we meteen een rondleiding van de adjunct, mr. Messai. In elke klas worden we welkom geheten. In koor (zonder enig spoor van spontaniteit) klinkt het 'he-llo-tea-cher,how-are-you'. Na een klas of drie antwoorden wij in koor 'we're-fine, thank-you'.

Mr. Messai houdt in elke klas een korte speech in het Swahili met af en toe wat Engels er tussendoor. Aangekomen in de wat hogere klassen vraagt hij opeens of iemand van de gasten ook iets wil zeggen. Iedereen wil hier natuurlijk dolgraag op inhaken (not

Laughing
), maar uiteindelijk pakt Ger als leider/lijder van het gezin kort het woord. Na de rondleiding is het 11:30 en kijken we even met mr. Messai hoe we het gaan aanpakken. Hij stelt voor om rond 14:00 te starten en de twee klassen van groep 3 te doen. Als we vragen hoeveel kinderen dat zijn, komt hij met het mooie aantal van (slik) 140 kinderen. Okeeeeee! We zijn met acht, en nog drie meiden die ook bij mama Mckrine (homestay) verblijven willen vanmiddag aansluiten. Dus totaal 11 begeleiders. En met nog een of twee door mr. Messai beloofde leraren moet het lukken. Maar poeh-poeh, wat een middag! We staan mooi om 14:00 klaar. We moeten zelf om 14:15 gaan kijken waar iedereen blijft, maar uiteindelijk komt mr. Messai met de kinderen aanzetten om vervolgens zelf meteen weer te verdwijnen. We zien verder geen leraar en de kinderen zijn veel onrustiger dan op de Suye school. Het is behoorlijk inspannend, maar uiteindelijk houden we ze toch vrij aardig bezig. Na 1,5 uur lopen we zelf maar weer met de kinderen naar de school. Daarna terug naar de homestay waar we nog heerlijk van de namiddag en avond genieten.

Donderdag 25-8

Vandaag voor de 5e en laatste keer met Thomas naar de Suye school. Iedereen heeft er na de ervaring van gisteren op de Meru weer zin in. Als we door de wijk de school naderen, worden we al gespot door een paar kinderen en gaat het meteen als een lopend vuurtje rond dat wij in aantocht zijn. De begroeting, in contrast met de Meru, is weer heel hartelijk. De inmiddels bekende kinderen en lerares laten ons meerdere keren merken hoe fijn ze het vinden dat we er weer zijn. De lerares blijft er, evenals de andere dagen, nagenoeg de hele tijd bij. Het is geen overbodige luxe om enkele vertalers van Engels naar Swahili erbij te hebben. Vandaag hebben we wat nieuwe spelletjes in de aanbieding, een variant op de estafette en krokodillenbal. Maar de klap op de vuurpijl blijkt de bellenblaas, de meiden zijn door het dolle heen en zelfs de jongens vergeten (al is het maar voor heel even) de bal!

Na afloop nemen we voor het laatst afscheid en worden we nogmaals heel hartelijk en warm bedankt. We nemen de daladala naar de stad en schieten daar nog even de supermarkt binnen. En dan met de daladala weer naar 'huis'. Dit ritje blijkt achteraf wel een memorabele. Tot nu toe bleken de drivers het motto 'snelheid' hoog in het vaandel te hebben. Zo niet deze beste man. Volgens Dirkje, die onaangenaam verrast werd door de rijstijl omdat ze nodig naar het toilet moest, stopte hij bij elke boom. En we moeten haar nageven, dat was ook zo.

Vrijdag 26-8

Vandaag vroeg uit bed. We gaan voor de 2e (en volgens Loek gelukkig ook de laatste) keer naar de Meru school. Katja gaat eerst nog om 8:45 met huisgenote Atsje mee naar het overheidsziekenhuis Meru Hospital ('Meru' is een veel voorkomende naam in Arusha, dat komt omdat de stad aan de voet van de berg Mount Meru ligt). Atsje helpt in het hospitaal met een inentingsprogramma voor baby's en kleuters. Katja is natuurlijk wel geïnteresseerd en wil graag even rondkijken. Nou dat is een schril contrast met het Maasziekenhuis in Boxmeer. Vooral de overheidsziekenhuizen zijn hier erg slecht uitgerust. Er wordt daar weinig tot geen geld aan gespendeerd en dat is wel te zien. Op gebied van hygiene, desinfectie e.d. is nog veel te leren hier. Ook de volle wachtkamers met geduldige patiënten zijn bijzonder. De dokters en zusters gaan gewoon nog even rustig thee drinken om 9:30 uur, terwijl de patiënten al van voor 9:00 uur zitten te wachten. Ze hebben in dit ziekenhuis ook een familyplanning programma (voorlichting over voorbehoedmiddelen, de meeste gezinnen hebben namelijk minstens 10 kinderen), alsook een HIV screening programma. Dat zijn natuurlijk wel goede ontwikkelingen. Maar beperkingen maken altijd ruimte voor creativiteit, getuige deze rolstoel!

Het ziekenhuis ligt tegenover de school en we treffen elkaar iets voor tienen op straat tussen de beide Meru's. We hebben afgesproken om 10:00 te beginnen met de 2e klas. Omdat we maar met z'n 6-sen zijn houden we het op 1 klas. Het zal maar een kort ochtendje worden, omdat deze kleintjes al om 11:00 weer uit zijn. Maar ook vandaag gaat het weer pole-pole (rustig, rustig). Om 10:15 gaan we toch maar eens op zoek naar mr. Messai, die eenmaal gevonden belooft dat de kinderenmeteen worden gestuurd. En passant meldt hij dat we al om 10:45 weer moeten stoppen.Als uiteindelijk de kinderen om 10:25 arriveren, hebben we dus welgeteld 20 minuten. In de tussentijd hebben we ons wel goed vermaakt met wat andere kinderen en gesprokenmet een Finse vrijwilliger. Hij begeleidt een project vanuit Zijn land. Er is op de Meru een aparte afdeling voor dove kinderen opgezet. Zij krijgen vanuit het Finse project les met moderne (computer) middelen. Dat is toch weer mooi om te zien. Maar terug naar de kleine kids, na 20 leuke minuten is het alweer tijd om ze naar de klas te sturen. Als we ons opmaken om in de stad te gaan lunchen en aansluitend te gaan zwemmen bij het Mount Meru Hotel (wéér die Meru, we doen het erom

Laughing
), verzameltzich een nieuw groep kinderen om ons heen. Dan verschijnt mr. Messai weer ten tonele met iets wat het midden houdt tussen een vraag en een mededeling. Of we met deze club óók nog een half uur willen stoeien. Om vervolgens als een ware Houdini weer te verdwijnen. Oke, rugzakken weer af, spullen er weer uit en geheel in de Tanzaniaansegeest 'hakuna matata' gaan we nog een keer aan de slag. Na een half uur besluiten we te stoppen en droppen we de kids op het schoolplein. Als een donderslag bij heldere hemel is daar weer mr. Messai. Na een enigszins zakelijk afscheid verlaten we het schoolplein. Naar verluid kun je in de stad bij het AfriCafé Arusha heerlijk lunchen.

Bij aankomst blijkt het zowel qua interieur als qua prijs tussen een lokaal en een 'westers' etablissement te zitten. De kaart belooft veel goeds, niet de gebruikelijke lokale gerechten maar salades, sandwiches en burgers. We genieten van een heerlijke lunch. Aansluitend bezoeken we de Masai-markt. Loek en de meiden willen een Tanzania voetbalshirt scoren. Het lukt nog niet om tot een geschikte prijs te komen, maar het is mooi te zien hoe ze schik beginnen te krijgen in het handelen en steggelen met de marktkooplui.Maar goed, we zijn nog ruim een week hier, dus nog tijd genoeg om er vaker langs te gaan

Laughing
. Op het moment van schrijven liggen we aan het zwembad bij te komen van de laatste dag vrijwilligerswerk. Morgen beginnen we aan een nieuw avontuur, een 3-daagse safari naar de Serengeti en de Ngorongoro krater. We horen alleen maar fantastische verhalen om ons heen, spannend!

Reacties

Reacties

Frank Everaerts

Hey familie Joosten,

Spannend allemaal en zo te lezen is het allemaal pole-pole wat we hier in het Westerse drukke leven niet gewend zijn.

Veel plezier morgen op de 3-daagse safari en de Ngorongoro krater!

Groetjes,
Frank, Bea en de kids

susanne en roy

We genieten van jullie verhalen, leuk!
veel plezier op safari!!

toonenriek thijssen

Wat een belevenissen.
Dan is het hier maar een saaie boel.(ruil toch liever niet)

Astrid en Leon

Jullie maken het wel allemaal mee hè.:)
Geweldig hoe jullie het toch maar allemaal doen!
Have fun verder! Grtzzz

de van wanrooijtjes

GEWELDIG OM TE LEZEN...(ben eigenlijk gewoon stikjaloers)

Harrie en Wendy

WoW, Katja...die koppies en jou blanke toet erbij....ik voel het helemaal.....fantastisch....en nu nog een paar prachtige dagen op safari......kunnen niet wachten op die verhalen en foto,s......enjoy.....

Joke en Gied

Na 2 weken zijn jullie "rijk" aan belevenissen, indrukken, ervaringen! Wij reizen met jullie mee door de prachtige verhalen en foto's!! Wat zullen jullie bij terugkeer in het rustige Vierlingsbeek veel te vertellen hebben. Geniet nu ook nog van de safaritocht en de laatste week in Tanzani, samen met Fleur! xxxxx

Juf Wilma

Wat fantastisch om jullie mooie verhalen te lezen.
Als je begint te lezen, kun je niet meer ophouden.
Complimenten, voor degene die alle avonturen vastlegt.
Nou Fleur, Dirkje, Loek en Wieke.......jullie zijn echte geluksvogels. Dat jullie dit allemaal mogen beleven!!!
Geniet er maar volop van. Ik ben nu al benieuwd naar de safari avonturen. Lijkt me spannend en soms zelfs een beetje eng. Enfin, ik hoor en lees het wel.

Chantal Post=Clement

super om jullie belevenissen te lezen ! Mooie dagen nog en Fleur veel succes straks !

Maria Mackenzie

Wat ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen. Ook de foto's zijn prachtig. Geniet nog even heerlijk van jullie Safari. Wat een ervaring super!

Leny en Jos Drabbels

Hallo Familie,

Wat een belevenis en prachtige dieren mooie zonsondergang en wat al niet meer.
Geniet nog even en we wensen jullie
een goede reis terug .
En Fleur het allerbeste met je verdere verblijf.
Het lijkt me hartstikke leuk.

Groeten Leny en Jos

Riet en Harry Hermers

Hoi hoi
Wat een prachtige verhalen wat jullie mee maken .
Geniet nog maar en Fleur een fijne tijd we horen het wel.
Goede reis terug en tot ziens
Lieve groeten
Tante Riet Ome Harry

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active