Zaterdag 27-8

De wekker staat vandaag op standje heul, heul vroeg. Zeker voor vakantiebegrippen. Om 5:30 rammelt het kreng. Snel even de kleren aan, een boterhammetje en toilet maken. Stipt 6:00 uur lopen we naar buiten. Daar treffen we Adam en Pjoew (ik schrijf de naam fonetisch, zijn niveau van Engels weerhield mij ervan hem te vragen zijn naam te spellen). Adam is onze chauffeur en gids, Pjoew is de kok (met Ka-Oo-Ka). We stappen in de ronkende Toyota Landcruiser, die verassend luxe stoelen blijkt te bevatten. 4 rijen van 2 stoelen; iedereen zit aan het raam en de rugzakken staan in het middenpad.

Het is nog donker als we vertrekken. In Arusha heerst al flinke bedrijvigheid. Vooral het aantal (voornamelijk aftandse) touringcars valt op. Van Adam begrijpen we dat rond dit tijdstip een groot aantal bussen vertrekt richting Dar Es Salaam, een ritje van een slordige 12 uur. Eenmaal de stad uit krijgen we de planning voor de eerste dag. We verwachten na een ritje van 6 uur bij de 'main gate' van de Serengeti aan te komen. Daar lunchen we en dan begint de echte safari. Een safari is een jacht- of foto-en-filmexpeditie. Het woord komt uit het Swahili waar het Lange reis betekent. Dit woord is uiteindelijk weer afgeleid van het Arabische woord 'safar' wat reis betekent. Bij een fotosafari trekt de reiziger, alleen of vergezeld van inlandse helpers, gedurende een aantal dagen of weken door de bush of de jungle om groot wild te spotten en te fotograferen.
De reis van 6 uur vliegt werkelijk voorbij. Onderweg geeft Adam regelmatig uitleg over de plek die we op dat moment passeren. Na een uur of 2 rijden doemt een bergrug voor ons op. Het is de Grote Riftvallei, een bergrug die loopt van Syrië tot Mozambique. Het is een langgerekt stelsel van slenken over een totale lengte van 6.400 km. De slenk varieert in breedte van 30 tot 100 km en in diepte van enkele honderden tot zelfs duizenden meters.
Als deze beklommen is, komen we aan bij de 'main gate' van het Nogorongoro Conservation Area.

Hier zien we meteen onze eerste 'aap'

Dit natuurgebied, waarin ook de beroemde krater ligt, moeten we doorkruisen om de Serengeti te bereiken. Hier houdt ook de verharde weg op. Vanaf nu 48 uur en een slordige 500 km alleen maar zandweg! Na het afwikkelen van de formaliteiten door Adam (ook hier is ons de logica volledig onduidelijk en gaat alles op een dooie akkertje) mogen we passeren. Het gebied wat we binnenrijden wordt actief bewoond door de Masai, de enige stam in Tanzania die nog leeft volgens eeuwenoude tradities. En de enige mensen ook die zich hier te voet mogen bevinden. We passeren talloze dorpjes. Dorpjes, niet meer dan een verzameling plaggenhutten, omzoomt door een hek van in de grond gestoken palen. En ontelbare kuddes geiten en ezels, allemaal met een of twee herders niet ouder dan een jaar of tien. Dan doemt een nog hogere bult op. Dit is de vulkaan waarin de krater ligt. Deze moeten we eveneens op om via de rand aan de achterkant weer af te dalen richting Serengeti. Eenmaal boven op de rand hebben we werkelijk een schitterend uitzicht over de krater die we overmorgen gaan bezoeken. Na de afdaling bereiken we de Serengeti.

Ook hier weer een main gate, ook hier weer formaliteiten, ook hier weer polle-polle. Uiteindelijk mogen we passeren. Het valt op dat we hier geen Masai's meer zien. Adam vertelt dat zelfs de Masai's hier niet mogen komen, alleen in een auto. Na een half uurtje rijden dringt de betekenis van het woord Serengeti goed tot ons door. De naam is afgeleid van de Masai-taal (Siringet) en betekent letterlijk 'Eindeloze vlaktes'. Het is werkelijk magistraal om rond te kijken en echt alleen maar savanne te zien! Het hele gebied (wat naast savannes ook boslandschappen bevat) heeft een totale oppervlakte van ongeveer 30.000 km². Tachtig procent ligt in Tanzania. We rijden nog enkele uren kriskras rond op 'jacht' naar wild om uiteindelijk vlak voor zonsondergang om 18:30 uur op de camp site te arriveren. Maar daarover morgen meer......

Zondag 28-8

Na een verbazingwekkend goede nachtrust in een tentje met luchtbed midden op de savanne, worden we weer op standje heul-heul vroeg wakker van de wekker. Als we de neus buiten de tent steken is het nog donker. Om zes uur heeft kok Pjoew een klein ontbijt klaar en vertelt Adam wat het plan voor vandaag is. Na ontbijt gaan we de Serengeti weer op. Pjoew blijft achter om de tenten op te ruimen en een brunch te bereiden. Een brunch die wij rond 11:30 zullen gaan nuttigen. Daarna wordt de jeep gepakt en rijden we terug naar een camp site op de kraterrand van de Ngorongoro, alwaar we de 2e nacht zullen doorbrengen. Strak plan! Met volle buik gaan we rijden. Het eerste wat we zien als de koplampen aangaan, is een kudde buffels. Deze blijken al de hele nacht om het tentenkamp te hebben gestaan. Evenals hyena's, die hadden enkelen van ons 's nachts al horen huilen. Heel bijzonder. Adam vindt al snel een geschikt plekje om van de zonsopgang te genieten, wauw! En dan begint de 'jacht' opnieuw. Kriskras over de savanne op zoek naar (natuurlijk) The Big Five. Hiervan worden al snel de eerste leeuwen, olifanten en opnieuw buffels gespot. Maar ook andere dieren zoals giraffen, nijlpaarden, krokodillen, gazellen, jakhalzen, hyena's, kraanvogels, struisvogels, wilde zwijnen, apen en zebra's. En een cheeta, volgens Adam heel bijzonder.

Voor ons is het een geweldige trip, het zien van zoveel dieren, maar ook het rijden met de jeep, is een hele ervaring. Het dak is omhoog geplaatst en is als het ware veranderd in een parasol, je kunt naar believen gaan staan om ongehinderd rond te kijken.

Stipt om 11:30 zijn we terug op de camp site. Kok Pjoew, die ons gisteravond al had verrast met een buiten verwachting goed diner (de middelen zijn beperkt, alles t/m tafel, stoelen & bestek aan toe moet met de jeep worden meegebracht), tovert een waar feestmaal op tafel. Vegetarische broodpizza, gebakken aardappeltjes, omelet, worstjes, heerlijk! Na de maaltijd wordt alles in en op de jeep geladen en vertrekken we opnieuw al zigzaggend de Serengeti over, op weg naar de Ngorongoro krater. Na nog meer dieren te hebben gezien, verlaten we halverwege de middag de Serengeti en rijden we opnieuw het Nogorongoro Conservation Area in. Meteen zien we de eerste Masai's lopen. Vaak volwassen eenlingen met kuddes, maar af en toe kleine groepjes kinderen met wit beschilderde gezichten. Adam legt uit dat dit jongens rond de 13 jaar zijn. Volgens traditie worden ze alleen gewapend met speer en schild op pad gestuurd om te leren wat het inhoud een man te zijn. Vroeger werd een jongen als volwassen erkend als hij terugkwam met een dode leeuw, nu moet hij enkele weken zelfstandig overleven. Loek, zelf 13, fronst zijn wenkbrauwen. Ons voorstel om bij terugkomst in Nederland enkele weken alleen op de Bergse Heide te bivakkeren wordt, de prima weersverwachtingen ten spijt, resoluut door hem van de hand gewezen. Net als gisteren bereiken we net voor zonsondergang de camp site. Een fantastisch plekje op de rand van de krater. Samen met Adam zetten we de tenten op terwijl Pjoew samen met andere koks (elk van de +/- 20 aanwezige jeeps heeft zijn eigen kok bij zich) aan de gang gaat in de gemeenschappelijke keuken. Nou ja, keuken. Er staan eigenlijk 3 bouwsels; een gebouw zijn douche- en toiletvoorzieningen, een soort kooi is de 'eetzaal' waar elk gezelschap zelf meegebracht meubilair plaatst en in de laatste 'kooi' maken de koks al kokend, zingend en lachend er een gezellige boel van. Als we mogen aanschuiven krijgen we wederom een verbluffende culinaire uitspatting aangeboden, Pjoew for president!

Vooraf gewaarschuwd voor de aldaar heersende nachttemperaturen kruipen we warm aangekleed extra diep in onze slaapzakken. In de nacht waait het behoorlijk, waardoor de temperatuur van 8 graden gevoelsmatig nog kouder aanvoelt. Maar dat deert verder niemand, iedereen slaapt heerlijk.

Maandag 29-8

Het eigenlijk enige vervelende aan deze dagen is het standje heul-heul vroeg dat ook vandaag weer nadrukkelijk aanwezig is. Als de eerste van ons zich warm ingepakt richting toiletgebouw begeven (het is berekoud), valt de mond open van verbazing. Midden in het tentenkamp graast plompverloren een kudde zebra's.

Na een omtrekkende beweging waar Winnetou jaloers op zou zijn, wordt het doel bereikt. Bij verlaten van het gebouw blijken de dieren toch onraad te hebben gevoeld en zijn ze verdwenen. Op zich jammer, maar het scheelt wel ettelijke meters lopen. Na een heerlijk ontbijt is het woord weer aan Adam. Met zijn dagelijks terugkerend plan gaan we hem bijna Hanibal noemen, het ontbreekt er alleen aan dat de jeep niet zwart met een rode streep is.... Vandaag laden we meteen de jeep en gaan we afdalen de krater in, waar we tot 11:30 uur zullen rondtrekken. Dan nuttigen we de meegenomen lunch en vertrekken we weer richting Arusha. Verwachte thuiskomst is 17:00 uur. Zo gezegd, zo gedaan. We vertrekken om 07:00 uur. Als we afdalen de krater in, is het erg mistig. Adam stelt ons gerust, als we de 600 meter gedaald zijn, zal het zicht weer optimaal zijn. Wel blijft het in de jeep behoorlijk koud, vooral ook als het dak weer open gaat. Maar wat een uniek gebied is de krater. De Ngorongoro krater is de grootste nog intacte ingestorte vulkaankegel ter wereld. Deze vulkaanresten zijn vermoedelijk 2-3 miljoen jaar geleden ontstaan uit een vulkaan die zo'n vijf kilometer hoog geweest moet zijn. De krater heeft een doorsnee van 17-21 kilometer en de kraterbodem een oppervlak van ca. 260 vierkante kilometer. De rand van de krater ligt ongeveer 600 meter boven de kraterbodem. Daardoor ontstaan verschillende klimaatzones in de krater. In het midden van de krater ligt een zoutmeer. Er leven permanent naar schatting 25.000 grotere zoogdieren en op het hoogtepunt 500.000. Daarmee is dit één van de dichtstbevolkte wildgebieden ter wereld. Bijna alle grote Afrikaanse dieren komen voor in de krater: zebra's, gnoes, zwarte neushoorns, olifanten, leeuwen, jachtluipaarden, en nijlpaarden. Een opvallende afwezige is de giraffe: door hun lange nek en lange poten kunnen zij de steile afdaling naar de bodem van de krater niet maken.
Tijdens de ochtendtrip door de krater zien we echt alle uithoeken. Aan de gisteren ook al gespotte Big Five dieren (die we nu ook weer allemaal zien) wordt vandaag de neushoorn toegevoegd. Helaas voor ons blijft het daarbij. De 5e in rij, het luipaard, laat verstek gaan. We moeten ooit nog eens terug... Overigens is het ook vrij uniek de neushoorn te zien. En dat is ook wel te merken. Alle gidsen staan via de boordradio met elkaar in verbinding, dus het nieuws verspreidt zich razendsnel wat vervolgens leidt tot een ware file aan jeeps.Enfin, na een avontuurlijke ochtend is het tijd voor het openen van de lunch box, waarna we de krater weer verlaten en de thuisreis aanvaarden. Als we de main gate van Ngorongoro achter ons laten komen we eindelijk weer op de verharde weg. Een weg van om en nabij 40 km, zo verteld Adam, die in 2006 volledig op kosten van Japan is opgelapt. Dit als dank voor het feit dat Tanzania uitsluitend Toyota Landcruisers gebruikt in de natuurgebieden. Vanaf hier is het nog 160 km terug naar Arusha. Na ruim een uur rijden zitten we al lang en breed weer in de 'normale' bewoonde wereld en stopt Adam opeens. Hij wijst naar het struikgewas rechts van de weg. Tot onze verbazing zien we daar 2 giraffen. We stappen uit en lopen voorzichtig die richting uit, maar bij het zien van Loek's oranje shirt maken de giraffen rechtsomkeer en verdwijnen. We stappen weer in en om 17:15 uur arriveren we weer 'thuis'. Na een douche en een ietwat tegenvallend diner (maar wel oké hoor!) leggen we ons moe en voldaan te bedde. Deze drie dagen gaan we nooit meer vergeten! En zeker die fantastische zonsondergangen niet........