Jungle en hooglanden

Donderdag 12-7

Waar we de eerste drie dagen in Taiping hebben deelgenomen aan het cultuurprogramma van de lokale organisatie Greenlion, trekken we de komende vier dagen ons eigen plan. We hebben een auto met chauffeur gehuurd. Na het ontbijt met roti’s (soort pannenkoekjes) vertrekken we met chauffeur John richting National Park ‘Taman Negara’, het regenwoud. Het is een lange autorit van ruim 6 uur, eerst 2 uur terug naar KL, en dan via Ternerloh naar eindbestemming Kuala Tahan. Vooral voorbij KL krijgen we we Lingo flashback; het is groen!-GROEN! wat de klok slaat. Alleen maar bossen van loof- en palmbomen, af en toe onderbroken door wat hutjes, een kampung (dorp) of een tankstation. Rond lunchtijd stoppen we bij een laatstgenoemde om de tank te vullen (omgerekend € 0,47 voor 1 liter benzine, jammer dat er geen jerrycans als handbagage mee mogen). Naast de pomp ligt een KFC en we besluiten elke vorm van escalatie onder het jeugdige deel van ons gezelschap te vermijden door onze lunch aldaar te gaan nuttigen. Dit leidt tot een aan extase grenzende vreugdeuitbarsting bij met name Loek en Wieke. Na de constatering dat het hier normaal is om kip met bot op een burger te serveren hervatten we de reis. De laatste 1,5 uur van de autorit wordt de bebossing met de kilometer dichter en de bebouwing nóg schaarser. Rond half 5 arriveren we op onze eindbestemming Kuala Tahan, waar we de komende 2 nachten slapen. We zijn aangenaam verrast, wauw wat is het hier fantastisch mooi! Zoals je de jungle kent van TV of uit een boek. Nadat we onze bagage hebben gedropt in ‘River View Lodge’ gaan we voor 1 ringit pp (€0,23) met de boot naar de overkant van de rivier waar de ingang van het national park is. Aan die kant van de rivier bevindt zich bij de ingang een centerparks-achtig complex tussen de bomen. Op het terrasje in het ‘centrum’ nuttigen we een drankje. Dat wil zeggen, we bestéllen een drankje. Het nuttigen laat, ondanks dat we een van de weinigen op het terras zijn, nog even op zich wachten. Dat kan pas na twee keer vragen of we misschien kunnen helpen met het oogsten van de hop voor het biertje. Uiteindelijk krijgen we, zij het in etappes, onze verfrissend drankjes. Na een paar aapjes hoog in de boom te hebben gespot, nemen we de boot terug. Op een van de drijvende restaurantjes op de rivier eten we heerlijke sateh van de BBQ met pindasaus. En waar we voor ons 6-sen aan de overkant 90 ringets voor 6 drankjes betaalden, zijn we hier voor een maaltijd incl. drankje 63 ringets ‘lichter’ (€19,35 om €13,55). Met een volle buik gaan we richting de door de airco voorgekoelde kamer om de avond volgens langzaam opkomende traditie af te sluiten met een paar potjes rikken.


Vrijdag 13-7

Na een heerlijke nachtrust in een toch weer ‘nieuw’ bed, meldt Loek dat hij er inmiddels wel aan gewend is geraakt om met zwevende voeten te slapen. Ik (de padre van dit gezelschap) ben inmiddels niet meer de grootste van het stel. Na een drijvend ontbijt voor opnieuw absurd weinig maken we met een gids een wandeling door de jungle. (Wieke; Als je rookt in de jungle krijg je een 2 jaar lange gevangenis straf of een heeeeele hoge bekeuring!).De gids vertelt onderweg interessante dingen over het park en de flora in de Taman Negara. Taman Negara is 4.343 km2 groot en is het oudste regenwoud ter wereld, nog ouder dan de Amazone in Latijns-Amerika. Het regenwoud heeft nooit te maken gehad met de gevolgen van de ijstijd. Het gebied is in 1938 tot nationaal park verklaard, en is sindsdien het grootste nationale park van Maleisie. Hij laat ons bladeren zien die als EHBO bij kleinere wondjes dienen, waarmee je kunt schuren, die ‘zeep’ worden als je ze maalt en die eetbaar zijn. En over het eten, sommige vruchten zien er heerlijk uit maar zijn giftig. Eet daarom alleen wat de apen ook eten! Dan gaan we naar de capony walk, een lange loopbrug die op zo'n 45 meter hoogte hangt tussen de bomen. Deze canopy is met zijn ruim 500 meter één van de langste canopy's ter wereld, super gaaf! Terug in Kuala Tahan genieten we in een volgend drijvend etablissement (er drijven er een stuk of 12) van de lunch. In de middag hebben we afgesproken een ‘rapid shooting’ boottocht te maken en een Orang Osli dorp te bezoeken. In dit dorp wonen de oorspronkelijk bewoners (aboriginals) van het jungle gebied.Alhoewel het in onze ogen een erg commercieel gebeuren is, is het wel leuk om te zien hoe zij wonen/leven. We krijgen uitleg over hun jacht met blaaspijpen, hoe deze worden gemaakt en zien een demo vuur maken. Daarna is het de beurt aan ons om te ‘blazen’. En geloof het of niet, wij hebben 2 geboren ‘abo’s’ in ons midden; zowel Luke als Kate wisten op een afstand van zo’n 10 meter een slechts 20cm grote vogelknuffel te doorboren! Wat wel treurig was, is de plastics troep die overal rondslingert (niet alleen hier, maar overal waar we komen). Echt doodzonde! Dan gaan we met de boot weer stroomafwaarts terug. Erg leuk en verfrissend! Bij elk van de 7 rapids (stroomversnellingen) doen de stuurman (achterin) en de gids (voorin) er alles aan om zoveel mogelijk water over on heen te krijgen. We zijn lekker doorweekt als we na zo’n 2 uurtjes terugkomen in Kuala Tahan. Na een douche is floating resto nr 4 aan de beurt voor een smaaktest.


Zaterdag 14-7

We besluiten het smaakonderzoek te staken en te gaan ontbijten bij het restaurantje waar we de 1e avond zaten. Nou ja, restaurantje is een groot woord. Het zijn op oliedrums drijvende houten plateaus met een golfplaten dak. De inventaris bestaat uit gammele tafels met plastic kuipstoeltjes of krukjes. Één hoek is afgetimmerd, hier bevindt zich de plek waar al het culinaire wordt bereid. Het oogt verre van proper, maar toch vangt vriend Rob de Geus hier bot; er staat geen koelkast dus geen smerige deurrubbertjes en alles is dagvers dus coderen is overbodig. Koelen doet men met in 25kg zakken aangevoerde ijsblokjes. Dit is een serieuze business in Maleisië. Dan nemen we afscheid van de jungle, het was hier fantastisch! John pikt ons om 10:30 uur op bij de lodge en we vervolgen onze reis naar de Cameron Highlands. De rit hiernaartoe duurt ongeveer 4 uur.Rond 13:00 uur gaan we rondkijken of we ergens een afdak met gekleurde kuipstoeltjes kunnen ontdekken. Al snel hebben we beet. We kunnen kiezen uit een buffet en laden onze bordes vol met veelal spicy maar verrassend lekker voedsel. Bij het afrekenen wordt de eerder in mij opgekomen vraag ‘kan het goedkoper?’ positief beantwoord. Omgerekend eten we voor €0,95 per persoon. We hervatten de rit en komen ondertussen steeds meer in de bewoonde wereld terecht. We zien steeds meer kraampjes langs de weg waar veelal fruit (en dan met name veel stinkfruit (durian), die zijn naam eer alle eer aan doet) wordt verkocht. We hebben de durian natuurlijk ook geproefd, met de neus dicht ;) , wij vonden hem niet heel bijzonder smaken. Maar ook het mangosteen-fruit, wat wel lekker is. We hadden in KL op de markt al geleerd hoe deze te eten.Om 15:30 uur arriveren we in Tahan Rata / Cameron Highlands. Al snel is het hotel (voor 1 nacht) gevonden en wordt het dorpje verkend. Door de hoge ligging (1.600 meter) is het er koeler (zo'n 20/25 C) dan in de rest van Maleisie. De hooglandvlakte is vernoemd naar William Cameron, een Britse expeditieleider. Hij ontdekte de locatie tijdens een expeditie in 1885. Vanaf dat moment groeide Cameron Highlands uit tot een populaire bestemming onder de Britse kolonisten. Door het perfecte klimaat kon men er goed thee verbouwen, en de Cameron Highlands groeide al gauw uit tot het theegebied van Maleisië. De lokale bevolking komt er graag om de hitte te ontvluchten. ‘s Avonds eten we bij restaurant Jasmine, waar we een rood/wit/blauwe vlag zien hangen. Even geen rijst, mie of mihoen en we kunnen zelfs gewoon in het Nederlands bestellen! Het koelt het lekker af en moeten we zelfs een vest aandoen. Terug in het appartement twijfelen de mannen even of er nog naar de troostfinale moet worden gekeken, maar om logistieke redenen (de meiden slapen op matrassen in de TV-kamer) wordt hiervan afgezien; we lezen het morgen wel.


Zondag 15-7

Met de wetenschap dat België wederom Engeland heeft verslagen, zoeken we een plek om te ontbijten. Met handen en voeten bestellen we en na een verrassend accurate levering van spijs en drank, gevolgd door een smakelijke verorberend, worden we door de inmiddels gearriveerde John richting theeplantages en theefabriek gereden. Ontzettend mooie uitzichten over de uitgestrekte theeplantages, super! Bij de fabriek kun je het hele proces zien; hoe van de bladeren uiteindelijk thee wordt gemaakt, wel interessant. Na dit bezoek gaan we op zoek naar een (volgens de informatie van een site) uitkijkpunt.Maar als na 45 minuten rijden de weg steeds smaller/steiler wordt en verandert in een zandpad (lijkt wel het tv programma ‘de gevaarlijkste wegen van de wereld’ met dito halsbrekende toeren om tegenliggers te passeren) besluiten we het te laten voor wat het is en richting Taiping te gaan rijden, een rit van 2,5 uur. Onderweg in de Cameron Highlands zien we ook veel strawberry-farms, voor de Maleisiërs heel bijzonder, maar wij vonden niet te moeite waard om te stoppen. We gaan op vakantie geen jeugdtrauma’s aan eeuwig durende pluksessies oprakelen. We arriveren uiteindelijk om 15:30 uur weer ‘thuis’ bij het Panorama hotel en hebben dan zo’n 900 kilometer afgelegd. In de namiddag gaan we op zoek naar een TV waar de finale zal worden uitgezonden. We vinden club ‘Mansion V’ waar we ‘s avonds vanaf 23:00, omringt door Chinezen die voorzien zijn van ratels, fluitjes, petjes en geschminkte wangen en geen idee hebben waar ze eigenlijk naar zitten te kijken, tot onze grote spijt zien dat het mooi voetbal verliest. De dames wacht het overigens niet af en vertrekken in de rust al naar bed. Luke en Jerry volgen meteen na het eindsignaal. Vanaf morgen gaan we aan de slag, we zijn benieuwd!

Reacties

Reacties

Anita

Wauw! Wat weer een prachtige foto's en verhalen...heel erg leuk om te lezen. Geniet van deze prachtige reis!
Groetjes vanoet Horst vaan Ronald, Anita, Nikki en Britt

Carin Jenniskens

Leuk geschreven weer, Jerry? moest even nadenken over de namen, haha.... veel plezier nog allemaal. Gr aan Wieke van Maud en aan Luke van Sven
Gr Carin en Pieter

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active