Donderdag 18-8

Het 'vreemde' is er inmiddels vanaf, het begint al een beetje 'gewoon' te worden. Evenals gisteren zijn we vandaag weer aan het 'werk' geweest op de Suye school. Om half elf zijn we vertrokken bij Mama Mckrine (onze homestay) en hebben te voet de 2 kilometer afgelegd naar de Office van de Future Stars Academy. Van daaraf binnendoor, samen met coach Thomas, richting de school. Hier stond alweer een groep van +/-40 kinderen vol verwachting naar ons uit te kijken. Daar waar we woensdag helemaal niet wisten wat ons te wachten stond, waren we vandaag wel beter voorbereid. We hadden wat spelletjes verzameld en dat vonden ze helemaal prachtig. Fopbal, bal doorgeven, pionnenroof, het ging erin als koek.

We hebben ons allemaal verbaasd over het enthousiasme, het kon de kinderen niet lang genoeg duren. Als afsluiting natuurlijk weer lekker gevoetbald met de jongens en touwtje gesprongen met de meiden.

De uurtjes vlogen voorbij alsof het niets was. Na afloop werden we luidkeels toegezongen. Na het afscheid hebben we met Thomas de daladala richting de stad genomen. En van daaruit te voet naar het Mount Meru Hotel om de rest van de middag door te brengen aan de rand van het zwembad. Het is per slot van zaken ook vakantie

Vrijdag 19-8

Na een goede nachtrust is het vandaag de laatste dag op de Seyu school. Een nachtrust overigens met een prettige bijkomstigheid. De voorgaande nachten werden we steevast om vijf uur gewekt door meneer pastoor van 2 huizen verderop. Deze beste man heeft de neiging om op dat onzalige tijdstip zijn geluidsinstallatie aan te zwengelen, 10 minuten een eentonig zang te gehore te brengen, gevolgd door een nog luidere monotone mantra van eenzelfde lengte. Zoniet deze ochtend; de stroom was uitgevallen! Enfin, Thomas kent nog een kortere weg en komt ons bij Mama Mckrine ophalen. Weer lopen we een weg midden door de wijk. Dat is al een belevenis op zich. Rijk en arm worden gescheiden door muren met ingemetselde glasscherven. Thomas vertelt over de verschillende projecten die al dan niet zijn voltooid. Het is merkbaar dat hij zich mateloos ergert aan de manier waarop er in zijn land, en dan met name de kerk die uitermate belangrijk en invloedrijk is, wordt omgesprongen met de donaties die worden gedaan om projecten te realiseren. De enige kans om succesvol iets te betekenen is om zelf met geld naar Tanzania te komen, zelf alle benodigde inkopen te doen en zelf te zorgen voor de uitvoering. Doe je dit niet, dan vergeet het maar. Het leeuwendeel van het geld verdwijnt dan ergens onder de noemer 'in de naam van God'. Ook het ontbreken van ook maar iets van een plan over sport, hetzij op scholen hetzij in clubverband, is hem een doorn in het oog. Dat is volgens hem ook de reden dat Tanzania op voetbalgebied geen enkele rol van betekenis speelt, ondanks het feit dat er talent genoeg zit onder de ruim 50 miljoen inwoners.

Ook vandaag weer dezelfde blije gezichten die van veraf al 'hi, hello, karibu (welkom)' roepen. Na een middag spelletjes zijn we met de daladala weer richting stad gegaan. Daar hebben we Thomas wat gedronken en aansluitend hebben we in de supermarkt nog inkopen gedaan voor morgen. Dan hebben we immers 2 verjaardagen om te vieren! Op het moment van tikken wachten we op het avondeten. Zeer benieuwd wat vanavond de pot schaft. Na 2 avonden van 'gewoon' pannekoeken kon het vanavond wel weer eens een lokaal gerecht gaan worden.